A little fascinated

Er zijn woorden uit de Engelse taal die niet te vertalen zijn in het Nederlands. Gewoonweg omdat ze niet bestaan in het Nederlands. Best gek eigenlijk als je erover nadenkt. Engelsen kunnen bepaalde woorden in het spreken en schrijven gebruiken terwijl wij als Nederlanders niet eens dat woord hebben in ons woordenboek. Het is trouwens andersom ook zo. Heb je ooit weleens een Engelsman het woord hagelslag of oliebol horen zeggen? Lijkt me van niet, want het bestaat niet eens. ‘Sprinkles’ voor hagelslag of ‘donuts’ voor oliebollen komt het meest in de buurt. Beetje apart dat laatste, want ‘echte’ donuts lijken toch echt niet op een oliebol. Maar dit was even tussendoor, want ik wilde eigenlijk schrijven over Engelse woorden die wij in het Nederlands niet kennen.

Een zwak voor mooie woorden heb ik. Daarom kwam ik ook per toeval op zo’n woord. Ik was een beetje aan het scrollen op Pinterest met de zoekopdracht ‘ beautiful English words’ en ik kwam terecht op een site met (je raadt het al) mooie Engelse woorden. Het woord 'petrichor' zag ik tussen het lijstje staan. Ik heb Google Translate erbij gehaald, want ik had nog nooit van dat woord gehoord. Alleen het irritante was dat bij de vertaling weer petrichor stond. Daar heb je helemaal niks aan. Gelukkig stond daaronder een kopje met definities van petrichor. Zo kwam ik erachter dat we dit hele woord niet hebben, omdat de definitie alleen in het Engels stond uitgelegd. Voor de zekerheid heb ik nog andere vertaalsites opgezocht en zelfs nog in mijn woordenboek gekeken, maar het resultaat bleef hetzelfde: of het hele woord bestond niet of alleen de Engelse omschrijving van het woord.

Nu ben je natuurlijk heel nieuwsgierig wat petrichor betekent. Ik heb het er nu al zo lang over. Nou, komt ie dan: een aangename geur die vaak gepaard gaat met de eerste regen na een lange periode van warm, droog weer. Waarom kennen wij dat woord niet? Het is best een leuk woord. Of wat dacht je van ‘defenestration’ en ‘vellichor’. Het eerste woord betekent het uit het raam gooien van een iets of iemand en het tweede woord drukt de vreemde weemoed van gebruikte boekwinkels uit. Niet dat ik deze woorden snel zou gebruiken in een gesprek, maar ik vind het wel interessant om van hun bestaan af te weten. Zo kan ik dus in mijn vrije tijd gerust opzoek gaan naar nieuwe woorden die ik niet ken. Gewoon omdat ik dat leuk vind.

Ondanks de regen en de wind had ik gisteren met dank aan GLOW een geslaagde avond! Voor degene die niet weten wat GLOW is: GLOW is een jaarlijks terugkerend evenement in Eindhoven dat in teken staat van lichtkunst. Als bezoeker volg je een route en die route voert je langs allerlei verschillende lichtprojecten die gebaseerd zijn op een bepaald thema. Het thema van dit jaar was Natuur & Architectuur en zo kwam ik bijvoorbeeld een scherm tegen waarop digitale schilderijen werden weergegeven van de natuur. Zo stond elk lichtproject wel in teken van natuur of architectuur.

Ik had mijn spiegelreflex meegenomen om foto's te maken van de kunstprojecten, maar ik moet zeggen dat het echt moeilijk was om goede, mooie foto's te maken. Ik kwam namelijk handen te kort.. Een paraplu vasthouden (want het regende en zoveel zin om zeiknat te worden had ik nou ook weer niet) en tegelijkertijd je camera goed instellen, dat gaat lastig met maar twee handen. Desondanks heb ik toch nog wat foto's weten te maken. Bedenk er alleen wel bij als je de foto's ziet: in het echt was het nog mooier (en natter).

Binnen vijf seconden heb ik vaak al mijn oordeel over iemand geveld. Het is zelfs zo erg dat ik negen van de tien keer die persoon nog nooit van mijn leven heb gezien, laat staan gesproken. Hoe kan het dat onze hersenen zo snel een mening over iemand vormen? Ik wil helemaal niet zo snel oordelen, maar toch gebeurt het elke keer weer (dit type ik met schaamte).

In onze maatschappij gaat het allemaal om het uiterlijk. Zo dun en mooi mogelijk zijn. We hebben immers niets voor niets die schoonheidsidealen. Daarna wordt er pas gekeken naar iemands innerlijk, naar het karakter en naar de mogelijkheden. Het zou juist precies andersom moeten zijn. Of eigenlijk niet andersom, maar alleen naar het laatste. Je bent wie je bent en aan bijvoorbeeld je te grote neus of aan de vorm van je lichaam kan je helemaal niks veranderen. En dat is niet erg, maar dan moet de maatschappij van vandaag de dag ook zo gaan denken.

Laten we maar eerst beginnen bij onszelf. Je kan niet verwachten dat mensen anders gaan denken, terwijl jijzelf nog steeds met vooroordelen rondloopt zodra je iemand ziet. Wanneer je iemand ontmoet, kijk dan verder dan het uiterlijk. Kijk naar het innerlijk. Sta open voor een goed gesprek en leer iemand echt kennen. Bewonder die persoon gewoon om wie hij of zij werkelijk is.

Leer anders te zien met je ogen. Ik beloof je: de wereld wordt er mooier door.

Elke dag een boterham met hagelslag kan toch niet goed zijn voor een mens. Tenminste, tot die conclusie ben ik gekomen. Al die chocolade op je boterham is namelijk niet gezond, want het bevat nogal een hoog suikergehalte. Dat is ff slikken, want ik kan me geen tijd heugen dat ik iets anders nam dan een boterham met hagelslag als ontbijt. Tja, ik blijf toch echt een Nederlander. Hoe krijgen we het ook voor elkaar dat ons ‘typisch Nederlands ontbijt’ zo ongezond is als het maar zijn kan. Enfin, wil ik gezonder gaan eten dan moet die boterham met hagelslag verdwijnen. (Ik weet nu al dat dat nooit helemaal gaat lukken, maar ik kan altijd blijven dromen.) 

Wat was dus mijn plan naar een hagelslagvrij ontbijt?
Ik begon met surfen op het internet. Tegenwoordig begint alles met het internet en bij dit project – eigenlijk moet ik nog een leuke naam hebben, dit project klinkt allesbehalve spannend, kunnen we er ook niet omheen. Ik typte ‘healthy breakfast ideas’ in en 1001 recepten komen op je af. Zoek daar nou maar eens iets zinnigs tussen. Is echt geen doen kan ik je vertellen. Elk recept heeft immers zo zijn eigen mankementen. Recept x duurt een uur om te maken en recept y bevat ingrediënten waar ik nog nooit van mijn leven van gehoord heb, laat staan dat ik ze in de supermarkt weet te vinden. Als ik dan na een poosje zoeken toch nog een enigszins haalbaar recept heb weten te vinden, moet ik nog de wilskracht vinden om het recept te gaan maken. Niets is immers beter dan de boterham met hagelslag.

Uiteindelijk breekt de grote dag aan. De hagelslag is aan de kant geschoven (zelfs ver weg in een hoekie verstopt) en ik barst los met mijn creaties. Havermout, yoghurt of melk, vers fruit, noten en nog meer gezonde troep wordt erbij gehaald en mijn dag kan niet meer stuk. Een nieuwe dag geeft nieuwe kansen en vanaf nu worden het alleen nog maar gezonde ontbijtjes!

Zucht.. was het maar zo’n feest.

Weetje wat nu de grap is, dit herhaalt zich nu al voor de honderdste keer. Ik hou dat gezonde gedoe een paar dagen vol, maar voor ik het door heb is die hagelslag weer om de hoek gekropen en dan is voor mij de verleiding echt te groot. Ik blijf toch echt een Nederlander die intens geniet van hagelslag.

Toch blijf ik het proberen en de volgende keer gaat het me echt lukken.